1e lezing: Hab.1,2-3;2,2-4
Tussenzang: ps.95,1-2.6-9
2e lezing: 2 Tim.1,6-8.13-14 
Evangelie: Lc.17,5-10 

Onze eigen gelovige inbreng

“In uw goedheid geeft Gij meer dan ons toekomt.” Zo staat het in het openingsgebed. Ervaren wij dat in ons eigen leven? Misschien voelen wij ons meer thuis bij de woorden van de profeet Habakuk: “Hoelang moet ik nog roepen, Heer, terwijl Gij maar niet luistert.” De profeet ontvangt na lang dringen een antwoord: “..de rechtvaardige echter blijft leven door zijn trouw.”

Kunnen wij ons rechtvaardig noemen?  Bezwijken wij niet eerder onder de zware lasten van ons hart dat meer dan eens niet deugt? Dan komt ons de apostel Paulus vandaag te hulp. Wij hebben in ons Doopsel inderdaad meer ontvangen dan ons toekomt. Wij worden, aldus de apostel Johannes niet alleen kinderen van God genoemd, wij zijn het ook. Wij worden vandaag uitgenodigd het vuur aan te wakkeren van Gods genade die in ons is door de handoplegging bij het Vormsel. Wij dienen Jezus in ons leven zichtbaar te maken en ons niet te schamen om van Hem te getuigen.

Dit getuigenis evenwel zal ervoor zorgen dat wij te lijden krijgen voor het evangelie. Maar de toevertrouwde schat die wij in ons dragen is groots: “Ik leef niet meer, Christus leeft in mij.” Wij zullen delen in Jezus’ heerlijkheid indien wij Hem nu volgen op zijn kruisweg richting Jeruzalem. Want ook het (aardse) leven van Jezus dient zich in ons te realiseren.

Wij mogen aanvullen aan het lijden van Jezus wat daaraan nog ontbreekt, namelijk onze eigen gelovige inbreng. Dan zullen wij die knechten zijn die uit kracht van Gods Dienstknecht veel vrucht zullen dragen ten bate van zijn Lichaam dat de Kerk is. 

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie