1e lezing: Sir.35,12-14.16-18
Tussenzang: ps.34,2-3.17-19.23
2e lezing: 2 Tim.4,6-8.16-18  
Evangelie: Lc.18,9-14  

Wat een liefde

Wat heeft het Woord van de Heer, dat we zojuist hoorden in de lezingen van deze viering ons te zeggen? Het zijn hele bijzonder rijke woorden, die ons veel troost en bemoediging kunnen geven. Kijken we naar de eerste lezing, waarin tot uitdrukking komt dat het gebed van de arme door de wolken heen dringt. Hier gaat het bovenal daarom dat wij ons arm weten. Met zelfvoldaanheid bereiken we helemaal niets.

We kunnen heel erg vroom zijn, onze dagelijkse gebeden verrichten, elke dag naar de kerk gaan, de rozenkrans bidden, naar de Aanbidding gaan, enzovoort, maar is dat alles? Op zich is dat allemaal heel erg mooi en aardig, maar het is niet voldoende. Als ons aardse leven teneinde is, dan is Onze Lieve Heer niet de boekhouder waar we rekenschap moeten geven van hoe vaak en hoe veel we hebben gebeden. Op de dag van het leven, en dat is de dag van het einde van ons aards bestaan, worden we geoordeeld naar de liefde. Lees de eerste lezing er nog maar eens op na.

In het evangelie kwamen we, zoals wel vaker, een scherp contrast tegen: enerzijds de Farizeeër en anderzijds de tollenaar. Nu zouden we ons heel gemakkelijk bij de tollenaar kunnen voegen, maar willen wij dat ook? Voelen we ons niet behaaglijker bij die Farizeeër, want die had het toch maar goed voor elkaar. Een tollenaar behoorde niet bij de populaire groep van die tijd. En ook nu zijn er mensen waar we ons liever niet mee laten zien, bijvoorbeeld de ex-gevangenen en veroordeelden. Hoe velen worden door hun verleden niet achtervolgd door de sociale media en krijgen daardoor geen tweede kans.

Onze samenleving is helaas grotendeels van God los en daardoor krijgen we dit soort omstandigheden. Hardheid van hart en liefdeloosheid, onbarmhartigheid vieren hoogtij. Helaas blijft dat niet beperkt tot de grenzen van de samenleving en is het in onze Kerk ook terug te vinden. Eens veroordeeld, dan ben je afgeschreven en krijg je als het ware levenslang. Gelukkig zijn er ook plaatsen waar heel veel liefde en barmhartige ontferming terug te vinden zijn.

Maar wij moeten er steeds voor waken niet mee te gaan met de huidige tijdsgeest en in ons doen en laten getuigen dat we opkomen voor hen die in verdrukking zijn komen te zitten door ons rechtssysteem. De apostel Paulus was zo’n strijder, die op zijn eigen wijze gestalte gaf aan de navolging van de Heer in de liefde. Ogenschijnlijk heeft het hem zijn leven gekost, maar hij is behouden overgebracht naar het hemels koninkrijk. Wat een geloof! Wat een hoop! Wat een liefde!

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie