1e lezing: Hand.15,1-2.22-29  
Tussenzang: ps.67,2-3.5.6.8
2e lezing: Apok.21,10-14.22-23  
Evangelie: Joh.14,23-29

In vrede zijn

‘De toespraak over het Brood des Levens’ uit het evangelie van Johannes gaat verder op de 6e zondag van Pasen. Jezus onderricht de leerlingen tijdens het laatste avondmaal, geeft hun het nieuwe gebod om elkaar lief te hebben zoals Hij hen liefheeft en verduidelijkt hoe de liefde voor Hem tot uitdrukking komt: wie Hem liefheeft, hoort zijn woorden en God is met hem, en leeft in hem.

Er is een groot verschil tussen de vrede die de Heer geeft en de vrede die de wereld weet te geven: de wereld praat erover, maar bezit ze niet, want ze is de gave van de Verrezen Heer. Anders is het een illusie. Daarom maakt de ‘wereldse vrede’ niet vrij, zoals de vrede van Christus doet, maar is ze integendeel een voorbode van zorgen en vermoeidheid. De vrede van Christus komt voort uit een intense eenheid met Hem, zoals een zuigeling in de armen van zijn moeder. Geen kwaad zal hem raken, dat weet hij, daarom geeft hij zich over in vrede! Maar leven wij in die vrede? Zijn we zo vredig als een kind in moeders armen?

In de eerste lezing die verhaalt over de beproevingen, vervolgingen en het lijden van degenen die besloten hun leven te wijden aan de verkondiging van Jezus, staat dat de Kerk, ondanks grote smarten, in vrede was. Het is verbazingwekkend! De Kerk was in vrede: ja, in vrede, omdat ze rustte in God. De geloofsgemeenschap was er zeker van dat ze bij de Levende was, bij de Almachtige Heer, aan de kant van het eindeloze leven en de glorieuze overwinning door de opstanding. De apostelen wisten het. Dit was de onbetaalbare borg van geloof die zij overdroegen. Ook al zat Petrus in de boeien en werd Paulus vervolgd, ook al leden ze onder vervolgingen vanwege de Naam van Jezus, ook al waren er meningsverschillen tussen hen. Voor de apostelen was het duidelijk dat ze al overwonnen hadden en in de Naam van Jezus overwonnen ze ook de geschillen onderling ten bate van allen.

Is het voor ons net zo duidelijk dat Christus wint en dat zijn vrede onze vrede is? Geloof is precies dat: weten in wie we hebben geloofd. Anders is het een troostrijke fabel, die de geschiedenis niet verandert en ons leven ook niet. Het geloof in de Verrezen Heer maakt ons allen tot broeders en zusters en roept ons allen op tot één familie, in vrede. Daarin ligt Gods zegen, het geschenk van het leven voor alle generaties! Laten we ons vandaag afvragen: zijn wij vredestichters, ambachtslieden van broederschap in de kleine en grote verbanden waarin we actief zijn? Weten we afstand te doen van onze eigen ideeën in naam van een grotere liefde?

 Dit is de nederige maar glorieuze weg van de vrede van de Heer. Het is niet onze constructie, het is een groot geschenk van de Opgestane Heer, in onze handen gelegd opdat het niet verstikt raakt door wereldse belangen, maar bloeit en vrucht kan dragen!

Tekst: Bezinning op het Woord, inleidende teksten bij de dagelijkse liturgie