De echte laatste dag van de jongerebedevaart begon met de H. Mis in Mont Sainte-Odile met het feest van de gedaanteverandering van de Heer. Kapelaan John wees er in zijn preek op dat de deelnemers aan de bedevaart zich ook op een berg bevinden, de Mont Sainte-Odile, dat eigenlijk de gehele reis voor hun een bergervaring is, en dat ook zij na vandaag weer af moeten dalen naar de aarde, naar het gewone leven. En dat is best moeilijk! Zij zouden ook het liefst willen dat we steeds in zo'n sfeer van vriendschap en verbondenheid kunnen blijven. Maar iedereen gaat weer op pad in ons leven als pelgrims van hoop!
Onvergetelijke nacht op Tor Vergata
Het hoogte punt van de jongerendagen tijdens dit jubeljaar was ongetwijfeld het weekeinde op het veld Tor Vergata ten oosten van Rome. Na een avondwake met de paus volgde een nacht met een miljoen jongeren op het veld en ’s ochtends een openluchtmis, waarin paus Leo XIV de jongeren opriep om met een boodschap van hoop naar huis te gaan.
De zaterdagochtend begon met een H. Mis. Verder brachten de jongeren de dag rustig door en om 15.00 uur sloten zij zich aan bij de grote stroom jongeren op weg naar Tor Vergata, de plek voor de nachtwake. Het was dicht bij de slaaplocatie, dus om 17.00 uur hadden ze hun plek gevonden. De paus kwam. Hij hield een hoopvolle toespraak voor de jongeren en het Allerheiligste werd uitgesteld ter aanbidding. Na een uur van gebed en aanbidding ging de paus weer weg en wenste ons een mooie nachtwake.
De rest van de avond werd ingevuld met een programma vol moderne muziek. Vanaf middernacht werd het stil op het veld en deed iedereen een poging om te slapen. Maar probeer dat maar eens met een miljoen mensen om je heen.
De volgende ochtend waren de meesten alweer vroeg wakker, zeker de priesters die al vóór 6.30 uur voor het altaarpodium klaar moesten staan. Een prachtige H. Mis volgde, voorgegaan door paus Leo XIV. In zijn preek sprak hij de jongeren hoop in, een boodschap die goed overkwam in deze moeilijke tijden van oorlogen, geloofsafval en soms ook persoonlijk leed. De locatie voor de WJD over twee jaar was al bekend: Seoul in Korea.
Na de H. Mis ging iedereen weer naar zijn eigen locatie en dus waren alle wegen verstopt! Sommigen van jongeren gebruikten de middag om hun slaaptekort weg te werken, anderen bezochten alsnog de Sint-Pieter en de Heilige Deur. Deze was de hele week immers niet toegankelijk geweest. De zondagdag werd afgesloten met een feestavond, georganiseerd door de gastparochie, samen met de Spaanse en Mexicaanse jongeren. Ze hadden voor heerlijke Italiaanse pizza’s gezorgd en er werd vrolijk gedanst.
Reactie van de jongeren: “Zaterdag was dan eindelijk de dag waarop we richting Tor Vergata mochten gaan om samen met honderd duizenden jongeren te blijven slapen op het veld. Vroeg in de ochtend hadden we het ochtendgebed en aansluitend de Heilige Mis in het Latijn in plaats van in het Nederlands. Het terrein was vanaf negen uur open en de eerste jongeren bemachtigden na een lange zoektocht een plek op het veld. Onze plek lag aan de rand van een heuvel, waardoor we goed zicht hadden op de beeldschermen. Later op de middag schoven steeds meer mensen van onze groep aan tot we weer compleet waren.”
“Toen we onze 'bedden' hadden opgemaakt was er tijd zat om wachtend in de zon, met livemuziek en getuigenissen op het podium, nog een potje voetbal te spelen, samen met jongeren uit een ander land én onze priesters en zusters. Terwijl de zon langzaam onderging, kwam de paus aan op het terrein in zijn pausmobiel en begonnen we onze avondwake. Een heel bijzondere ervaring om mee te maken, zingend, biddend en in stilte zittende met zoveel jongeren bij elkaar, omdat we ongeacht waar we vandaan komen één ding gemeen hebben; ons geloof.”
“Op zondagochtend werden we wakker op het veld voor een prachtige ochtendmis. De regen en kou van de nacht waren op slag vergeten, toen we samen met de paus vierden dat Christus bij ons is en leeft. Hij gaf ons hoop en de opdracht om het door te geven. Uiteindelijk was het tijd om het veld te verlaten en in een kleurrijke, vreugdevolle stroom van jonge pelgrims terug te lopen naar de accommodatie. Een vrije middag bood ruimte voor rust en ontspanning, waardoor er 's avonds weer genoeg energie was voor het feest dat door de parochie Santa Margherita Maria Alacoque georganiseerd werd voor de Nederlandse, Spaanse en Mexicaanse pelgrims die er verbleven. Een avond vol muziek, dans en verbinding.”
-lore.jpg)