In Nederland zijn kerkgenootschappen voor hun inkomsten volledig afhankelijk van vrijwillige bijdragen en giften van gelovigen. Er bestaat niet zoiets als lidmaatschapsgeld. Of iemand bij een kerk mag horen, hangt niet af van de vraag of hij veel of weinig geld heeft. In principe is iedereen welkom. Maar een parochie heeft natuurlijk wel onkosten.

De pastoor en de kapelaan moeten een salaris krijgen, het onderhoud van het kerkgebouw en de pastorie kosten geld, er moeten verzekeringen worden afgesloten, de uitgave van een parochieblaadje kost geld, de bloemen die wekelijks het altaar sieren kosten geld. En zo zijn er tal van zaken die geld kosten. Dat geld moet de parochie zelf bij elkaar brengen. Voor sommige projecten (zoals grote restauraties) is soms wel subsidie aan te vragen, maar voor het leeuwendeel van de parochiebegroting is een kerkbestuur afhankelijk van de parochianen.

Inkomsten komen onder andere uit de misstipendia en collectegelden. En verder uit de jaarlijkse actie Kerkbalans, die ieder jaar in januari wordt gehouden. In sommige parochies wordt dit ook ‘gezinsbijdrage’ genoemd. De parochies vragen de gelovigen dan om een vrijwillige jaarlijkse bijdrage. Geadviseerd wordt om 1% van het netto loon als brijdage aan de parochie te geven, met een richtbedrag van minimaal € 110,- per huishouden.

Voor meer informatie over de Actie Kerkbalans