De zon scheen volop

Dat zal ze nooit vergeten!
Zij: Maria van Magdala.
Eens had zij zich helemaal 
naar Jezus gekeerd.

Het was in de tuin.
Ze moest er zijn,
die eerste dag –
nog voor de dageraad.

Haar vriend was gestorven
op het kruis.
Helemaal verloren zat ze daar.
Troosteloos zakte ze weg.

Vol vragen over Hem,
over haarzelf,
over allen en alles rondom haar.
De zon begon op te komen.

Er fluisterde iemand.
Had ze dat gedroomd?
Het kon toch niet.
Er fluisterde iemand.

Een zachte stem,
Beslist en heel teder:
‘Maria!’ 
Ze kende die stem.

Rechtop kwam ze – 
Helemaal.
Ze keerde zich om
naar Jezus.

‘Meester!’
Ze wist dat het waar was.
Ze voelde het nieuwe leven.
Nu scheen de zon volop.

Tekst: Frans Van Steenbergen
Uit: Het landschap van het Rijk Gods, van Aswoensdag tot Pinksteren, Halewijn 2010
Ilustratie: Fra Angelico (1395-1455)