Relikwieën zijn er in allerlei soorten en maten. Sommige zijn zeker echt, maar bij de herkomst van sommige mag je ook vragen stellen. In een van onze Limburgse kerken bevindt zich een relikwie van de avondmaalszaal. Het zou best kunnen dat dit flintertje steen uit de zaal komt waar Jezus de Eucharistie instelde, maar honderd procent zeker is dat niet.

Op het eerste Pinksterfeest gingen de deuren van de leerlingen wagenwijd open, om de wereld in te gaan en de blijde boodschap te brengen. Tweede Pinksterdag gaan dit jaar de deuren van onze kerken weer open, om er binnen te gaan en om samen Eucharistie te kunnen vieren. Maar die opening zal bescheiden zijn: voorzichtigheid en zorgvuldigheid blijven troef. Het is niet anders.

In de Paasnacht, waarin we vieren dat Jezus door de dood naar het leven overging, wordt ieder jaar ook het verhaal van de doortocht door de Rode Zee gelezen: God bevrijdt zijn volk uit de hand van het onderdrukkend Egyptische regime. Het Joodse volk krijgt de vrijheid, zoals ook wij 75 jaar geleden de vrijheid kregen. Juist deze dagen zouden we dat stemmig herdenken en groots vieren.

Preek van bisschop Harrie Smeets bij gelegenheid van het Hoogfeest van Pasen op zondag 12 april 2020, gehouden in de Munsterkerk. De viering is live op tv uitgezonden door KRO-NCRV en L1.

Preek van hulpbisschop Everard de Jong tijdens de plechtige Paaswake op zaterdag 11 april vanuit de Munsterkerk in Roermond. De viering is rechtstreeks uitgezonden door de KRO-NCRV.

Op het ogenblik dat ik dit schrijf is het bijna halfvasten. Een aantrekkelijke voorjaarszon schijnt door de ramen naar binnen, de dagen worden lichter en de tuin maakt zich op voor een uitbundige bloei. En toch hangt er een donkere schaduw over al dat licht en leven heen.

“Het voorbeeld van de priesters en religieuzen die in de oorlog zijn omgekomen, mag ons wakker houden.” Dat zei bisschop Harrie Smeets vrijdagavond bij de herdenking van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in de kathedraal in Roermond. “Met hun inzet, hun verzat, gaven zij hun leven en getuigden zij in de donkere nacht van de vorige eeuw van het Licht van Christus,” aldus Mgr. Smeets.

Boodschap van bisschop Harrie Smeets voor de Veertigdagentijd 2020

In Nederland is december de feestmaand; in India is dat januari. Reden waarom de Indiase priesters in ons bisdom vaak dan voor een paar weken terugkeren voor hun vakantie. Samen met  pastoor Jan Vries van de O.-L.-Vrouwebasiliek in Maastricht en kapelaan Marthoma Alexander van Venray reizen we – hiertoe uitgenodigd – voor twee priesterwijdingen naar dit voor mij totaal onbekende land. Hier een onvolledige weergave van de vele, vele indrukken van dit gastvrije land en zijn vriendelijke bewoners.

De vrouw was naar een ouderavond van school geweest, voor een regulier gesprekje met de leerkracht, over de jongste van hun vier kinderen. De man zou thuis bij de kinderen blijven. ‘En hoe was het?”, vroeg de man bij zijn thuiskomst: “Niks bijzonders,” zei de vrouw: “Ook onze jongste leert goed en gedraagt zich keurig, is behulpzaam. Als je die leerkrachten mag geloven hebben wij de meest voorbeeldige kinderen van het westelijk halfrond.”

In zijn column van deze maand breekt bisschop Harrie Smeets een lans voor de rol van de vrouw in het kerstverhaal.

“De kerk is geworteld in Limburg. Het is onze taak om er voor te zorgen dat ze weer opnieuw zichtbaar wordt. Op de eerste plaats door gewoon ons werk te doen.” Dat zei bisschop Harrie Smeets deze week in zijn feestrede bij gelegenheid van de Dies Natalis van het Grootseminarie Rolduc. “Ik snap de vragen over gebouwen en financiën, maar die zijn niet het belangrijkste. Het gaat er op de eerste plaats om dat we mensen helpen om God opnieuw te leren kennen.”

In het jaar dat achter ons ligt, heeft er in alle dertien dekenaten van ons bisdom een driedaags bezoek plaatsgevonden. In maart begon die serie in Kerkrade en als laatste was verleden week het dekenaat Schinnen aan de beurt. Op iedere plaats was er een zeer gevarieerd programma samengesteld, zodat er in de loop van die drie dagen ruimte was voor ontmoeting met velen van u en er een goede indruk ontstond van het kerkelijk leven ter plekke. Uit de zorg waarmee het programma was samengesteld en werd uitgevoerd, sprak een oprecht welkom. Deze adventsbrief geeft mij de gelegenheid om u allen daarvoor hartelijk te danken.

Op 10 november viert de Nederlandse kerk Willibrordzondag. Maastrichtenaren kunnen het tot op de dag van vandaag niet laten: Telkens als Willibrord als eerste grote geloofsverkondiger in Nederland gevierd wordt, roepen ze: ‘Toen Willibrord in Nederland kwam, waren wij – door het werk van Servaas – al 300 jaar christen. Wij – zeggen de Maastrichtenaren dan – hadden al communiepakjes aan, toen ze in Holland nog in berenvellen liepen. Een nuchtere Hollander hoorde ik daarop zeggen dat Servaas dan toch niet helemaal in zijn opzet geslaagd was, want anders had Willibrord niet hoeven komen om het karwei af te maken. Beiden – Servaas en Willibrord – gaven gehoor aan de opdracht van Jezus in het evangelie: “Ga en maak alle volkeren tot mijn leerlingen”. 

Een aparte opleiding ‘bisschop voor beginners’ bestaat niet. Maar eens per jaar wordt er in Rome wel een cursus gegeven voor alle nieuwe bisschoppen, die in de maanden daarvoor benoemd zijn. Bisschop Harrie Smeets nam begin september deel aan wat in de wandelgangen ook wel ‘de babycursus’ wordt genoemd. Een verslag.

We staan vlak voor de viering van 75 jaar bevrijding. Op heel wat plaatsen in ons bisdom zullen de slachtoffers worden herdacht, maar zal bovenal de vrijheid worden gevierd. In Limburg beginnen we nu in september, in Mesch: het eerst bevrijde kerkdorp.

De lange zondag van het jaar breekt weer aan: vakantie - zo mag je zeggen - is de rustdag van het jaar. Onze menselijke inspanningen om allerlei doelen te halen: het hoort bij ons leven. Maar wat er net zo goed bij hoort, wat nog wezenlijker is dan ons zorgen maken, is beseffen dat de eerste zorg die van God voor ons is.  

Misschien was het er al langer, maar pas het laatste jaar heeft het een naam gekregen: nepnieuws. Nieuws dat verzonnen is. Woorden die niet waar zijn. Jezus vraagt van zijn leerlingen dat hun woorden waar zullen zijn.

Als er ergens een zaak opduikt waarin mensen blijken tekort geschoten te zijn in hun taak, dan is het eerste wat er geroepen wordt: “Vertrouwen is goed, maar controle is beter.” Er moet dus meer en beter gecontroleerd worden. En vervolgens worden er formulieren ontworpen, handtekeningen, vergunningen en stempels gevraagd om te zorgen dat het niet meer kan gebeuren. En zo ontstaat langzaam maar zeker wantrouwen, geïnstitutionaliseerd wantrouwen, dat het risico met zich mee brengt dat delen van onze maatschappij langzaam maar zeker vastlopen in de eigen procedures. Twee voorbeelden.

Bedrijven organiseren soms excursies die totaal anders zijn dan hun eigen bezigheden. Zo was er een bedrijf van verzekeraars en boekhouders dat de werknemers, die normaal achter een bureau zaten, het verhaal liet vertellen van een echte schaapherder over wat zijn beroep inhield. En daarna kregen de boekhouders een opdracht.